Interview met Nik Lemmink – No Shit No Glory

Nik Lemmink is een fanatieke hardloper die sinds 3 à 4 jaar de passie voor het hardlopen heeft ontdekt. Bij het begin van zijn hardloopcarrière merkte hij al snel dat hij talent had voor het hardlopen. Deze, toen nog, hobby is verder ontwikkeld tot het professioneel hardlopen in een talententeam dat hij nu beoefent. Nik is in contact gekomen met Talent for Care toen hij op zoek ging naar sponsoren om hem te steunen bij het verwezenlijken van zijn droom, wat passend is voor de doelen die wij ook hebben voor onze trainees!

Hoe heb jij de passie voor hardlopen ontdekt en wat zijn jouw talenten?

Ik leefde als een typische student, maar tijdens de coronaperiode ging ik samen met vrienden een beetje hardlopen. Al snel merkte ik dat dit mij goed af ging. Ik begon steeds meer te rennen en op gegeven moment heb ik me aangesloten bij een talententeam onder begeleiding van een coach. Ik denk dat de shift in mij kwam toen ik bij dit team aansloot. Ik ging snel vooruit en maakte best wel grote stappen, wat een boost gaf en ik vroeg me af waar dit zou kunnen eindigen. Ik denk dat mijn talenten vooral liggen bij dat ik heel diep kan gaan en het uiterste kan vragen van mijn lichaam in een wedstrijd. Ik kan tot het gaatje gaan en nog iets verder.

Heb je nog doelen en wat zijn je voorbereidingen om deze te bereiken?

Ik ben voorzichtig met grote uitspraken over bijvoorbeeld een Olympische Spelen doen, omdat ik weet hoe lastig het is. Maar ik denk wel dat als je het uitspreekt naar je omgeving, je er zelf ook meer in gaat geloven. Ik kijk eerder naar de komende 2 á 3 jaar, en geef voor die jaren alles. Natuurlijk, ik zou graag een keer voor Nederland uitkomen op bijvoorbeeld het EK of misschien het WK. Natuurlijk zou het, het mooiste zijn op naar de Olympische Spelen te gaan, maar dat zijn een beetje lange termijn doelen. Op de korte termijn probeer ik elke wedstrijd mijn PR aan te scherpen. Ook ga ik meedoen aan de kwalificatie voor het EK cross, waarbij de beste naar het EK mogen.

Wat is ‘No shit no glory’ voor jou?

Misschien is het overgrote deel van de momenten shit en zwaar, maar dat is allemaal nodig voor een gloriemoment. Je moet ergens hard voor werken om iets te bereiken.

Wat voor dieptepunten heb jij meegemaakt en hoe ga je om met de shit?

Hardlopen is een van de meest blessuregevoelige sporten, dus het is vaak balanceren tussen wel en niet geblesseerd raken. Omdat ik relatief laat begonnen ben, is dat best een belasting. Maar je leert je lichaam ook steeds beter kennen en leert wanneer je moet stoppen of wanneer je juist moet doorgaan. Tegen het eind van vorig seizoen ging het best wel moeizaam, waar ik telkens van pijntje naar pijntje ging. Aan het begin van het nieuwe seizoen raakte ik direct weer geblesseerd. Ik heb niet gedacht aan stoppen, maar frustrerend was het wel. De momenten dat je dan weer kunt beginnen met opbouwen en je merkt dat het weer goed gaat, zijn de momenten waar je het voor doet. Ik denk dat de dieptepunten je alleen maar sterker maken. Ik ben niet iemand die heel lang gaat zitten balen, ik probeer het altijd te relativeren. Ik heb bepaalde teamgenoten gehad die 3 jaar lang geblesseerd zijn geweest en al die jaren alles eraan gedaan hebben om terug te komen. Op het moment dat ik dan weer een pijntje heb, probeer ik altijd te relativeren van ja, hoe erg is het nou echt? Ik ben iemand die tijdens blessures juist best wel gestructureerd blijf leven en met mijn voeding en herstel bezig blijf.

Wat is de meerwaarde van het team voor jouw individuele prestaties?

Van mijn team, en dan vooral van mijn coach heb ik geleerd om de positieve spirit erin te houden en niet te veel te klagen en door te zetten. Tegelijkertijd ben je natuurlijk ook concurrenten met je teamgenoten. Je bent een team, maar het blijft ook voornamelijk een individuele sport. Ik heb niet veel moeite gehad met deze concurrentie. Je wordt ook elkaars vrienden en dat geeft mij juist meer het gevoel dat ik van die jongens wil winnen, waardoor je de competitie stimuleert.

Wat brengt de toekomst en waar kijk je naar uit?

Ik focus mij nu eerst op het crossseizoen, maar daarna komt het indoor en outdoor seizoen. Na het crossseizoen zal ik een maand naar Kenia gaan om samen met een teamgenootje om op 2500 meter hoogte te trainen. Hier heb ik echt heel veel zin in.

Interview