Een dag vol ontdekkingen bij Pien in OLVG Oost!
Op dinsdag 16 januari stapte ik, Sophie van der Geest (team 21), binnen bij het OLVG locatie Oost om Pien van Aggelen (team 20) te ontmoeten. Pien, die sinds mei 2023 als programmasecretaris lateralisatie werkt, stond al te wachten bij de hoofdingang nadat ik haar vijf minuten daarvoor een appje had gestuurd dat ik er bijna was. Een vrolijke begroeting en we gingen met onze thee en koffie naar een rustig hoekje, weg van de drukte in de algemene hal.
Eenmaal boven nestelden we ons in een gezellig hoekje waar we het hadden over de recente binnendag die we bij Talent for Care hadden gehad, over het traineeship en over mijn nieuwsgierigheid voor Pien haar opdracht. Ik had namelijk op Linkedin gezien dat zij al 8 maanden op deze opdracht zat. Pien keek me met schrik aan: al 8 maanden, echt waar? Terwijl we daarover in gesprek waren, vertelde ze dat ze hier tot ongeveer april 2024 zal blijven om het project volledig af te ronden.
Om de geboortezorg op locatie Oost te realiseren, moeten een aantal afdelingen plaats maken. Pien houdt zich daarom bezig met locatieveranderingen. Een uitdagend proces waarbij afdelingen hun vertrouwde plek moeten verlaten, wat natuurlijk de nodige weerstand oproept. Ik vroeg me af hoe Pien omgaat met die weerstand. Haar aanpak? ‘Simpelweg’ in gesprek gaan, vragen wat ze willen en nodig hebben, altijd met het grotere geheel in gedachten.
Pien vertelde dat de verschuiving van de eerste harthulp afdeling haar grootste uitdaging tot nu toe was. Als de hoofdverantwoordelijke van deze verandering, moest het niet alleen op tijd gebeuren, maar ook iedereen moest meebewegen. Met een krappe deadline en niet iedereen die direct meedacht, vond Pien het tof om te doen maar ook wel eens lastig. Maar het is haar gelukt! Tot en met april zal Pien zich nog bezighouden met het openen een groot geboortecentrum op locatie Oost.
Daarna kreeg ik een super leuke kans, ik mocht Pien volgen naar een overleg, waar ik een glimp opving van hoe zo’n bijeenkomst eruitzag en welke rol Pien daarin speelde. Het was inspirerend om te zien hoe ze actief deelnam en het voortouw nam in het gesprek. Na het overleg had Pien nog wat tijd, en konden we nog kort met elkaar in gesprek. Toen ik vroeg wat deze opdracht zo leuk maakt, antwoordde Pien meteen:
Het is een super veelzijdig project, waarbij je met allerlei disciplines samenwerkt en een verandering teweegbrengt. En dat je alle balletjes hoog moet houden, dat maakt het zo leuk.
Daarbij vertelt Pien dat de trainingen haar helpen in haar opdrachten. Ze krijgt echt de eerste handvatten tijdens de trainingen. Dit zet haar vaak aan het denken. Als ze de handvatten van de trainingen echt in praktijk wil brengen is daar soms nog wel wat meer verdieping voor nodig. De trainingen geven een mooie aanzet. Sommige trainingen zoals de training communicatie vond Pien heel waardevol omdat ze die gelijk kon toepassen in de praktijk. En dan, als kers op de taart, deelde Pien een gouden tip voor huidige en toekomstige trainees:
Stel je kwetsbaar op, heb het lef om te vragen. ‘Trek de domme trainee kaart, zoals ik het zeg. Geen een vraag is te gek, dus zet dat knopje om en stel de vragen, want als trainee weet je nog niet alles.
Na nog even gesproken te hebben over de wintersport, nemen Pien en ik afscheid. Ik vond het erg leuk om te zien hoeveel passie Pien heeft gecreëerd voor deze opdracht. Met haar ondernemende, open en positieve houding ben ik ervan overtuigd dat ze veel impact zal hebben.